حاج سید اکبر مهدوی
سید اکبر مهدوی فرزند سید محمد در سال 1314 در خانواده ای مذهبی و با اصالت در روستای تیکدر از توابع بخش چترود کرمان به دنیا آمد.پدرش به نام سید محمد کد خدا بزرگ روستا و با توجه به سیادت بودن مورد احترام اهالی بود.آقای سید اکبر مهدوی چهارساله بود که پدر خود را از دست داد و در دامان مادری پاک و مهربان پرورش یافت.تا کلاس چهارم قدیم تحصیل کرد و بدلیل کمبود امکانات تحصیلی و بعد مسافت روستا تا شهر ترک تحصیل و به کارهای کشاورزی و قالی بافی مشغول شد.از سن 6 سالگی در کلاس های قرآنی شرکت و در محضر فردی بنام فاطمه بیگم که آن زمان حسن شهرت داشت قرآن خوانی را آموخت.از همان دوران کودکی به برنامه های دینی و مذهبی و قرآنی علاقه داشت و از کودکی پای منبر روضه خوان های قدیم می نشست و با توجه به اینکه دو برادر بزرگترشان بنام مرحوم حاج سید جلال و حاج سید غلامرضا مهدوی که هردو منبری و روضه خوان بودند و باتوجه به اصالت خانوادگی و اینکه علاقه زیادی به اهل بیت(ع) داشتند.ایشان با تاثیرپذیری از جد خانواده به نوحه سرایی و مداحی گرایش پیدا کرد.آن زمان پای منبر ملا عبدالله می نشست,حدود 15 ساله بود که کار نوحه سرایی و شعر خوانی در مدح اهل بیت (ع) را شروع کرد و از همان زمان هم علاقه مند به کتابهای شعر و مداحی شد.
تا سن 20سالگی فقط نوحه سرایی می کرد تا اینکه با تشویق دوستان و مخصوصا ملا عبدالله برای اولین بار در همان 20 سالگی کار روضه خوانی را شروع کرد.ایشان علت موفقیت خود را در زمینه روضه خوانی بدین صورت مطرح می کند که از زمان کودکی هر کجا که در روستا منزل روضه خوانی بود پای منبر می نشستم و مرتب گوش می کردم و اشعاری که مداح ها و روضه خوان ها می خواندند در ذهن خود بخاطر می سپردم ودر طول روز آنها را تکرار می کردم و با توجه به علاقه زیادی که به روضه خوانی داشتم از سن 20 سالگی تا کنون که 78 ساله هستم به لطف خداوند و عنایت اهل بیت توانسته ام روضه خوان ائمه باشم.
ایشان به خاطرات دوران کودکی خود اشاره می کند و در خصوص وضعیت روضه خوانی زمان قدیم اعلام می دارد که آن زمان دو مسجد خیلی کوچک خشتی در روستای تیکدر بود که هرکدام گنجایش 20 نفر جمعیت را داشته و بدلیل اینکه آن زمان هنوز برق و امکانات دیگر نبود.زمانی که مراسم روضه خوانی بود فردی بوسیله نواختن در شیپور به مردم اطلاع رسانی می کرد و مردم با شنیدن صدای شیپور متوجه می شدند که مراسم روضه خوانی برگزار خواهد شد و این کار هم معمولا در پای چنار روستا انجام می شد و طریق دیگر هم این بود که فردی از خانواده بانی درب منازل مردم روستا را می کوبید و برای روضه خوانی اطلاع رسانی می کرد.
ایشان می گوید گاهی اوقات از روستاهای اطراف که برای روضه خوانی دعوت می شدم بوسیله الاغ تردد می کردم و وقت زیادی را می بایست در راه باشم تا به منزل بانی برسم.
ایشان در سال 1336 با فردی از اهالی روستا و از اقوام خود و از سادات ازدواج می کند که بعد از ازدواج در شهر کرمان منزلی را خریداری وبین روستا و شهر کرمان تردد می کرد.نتیجه این ازدواج چهار فرزند پسر و سه فرزند دختر و 33 نوه و نتیجه می باشد که الحمدالله با عنایت خداوند و همان اهل بیت(ع) همگی فرزندان وی افرادی مذهبی,مقّید و علاقه مند به اهل بیت عصمت و طهارت می باشند و دارای وجه اجتماعی خوبی بوده و در سیستم اداری مشغول به خدمت اند.یک فرزند پسر و دختر وی تحصیلات حوزوی داشته و پسرش بنام سید حسین ساکن قم و روحانی می باشد,داماد ایشان هم روحانی و ساکن کرمان است.
ایشان هم اکنون مشغول به کارهای کشاورزی می باشد واز طریق مستمر بگیری تامین اجتماعی امرار و معاش می کند.
تا سن 20سالگی فقط نوحه سرایی می کرد تا اینکه با تشویق دوستان و مخصوصا ملا عبدالله برای اولین بار در همان 20 سالگی کار روضه خوانی را شروع کرد.ایشان علت موفقیت خود را در زمینه روضه خوانی بدین صورت مطرح می کند که از زمان کودکی هر کجا که در روستا منزل روضه خوانی بود پای منبر می نشستم و مرتب گوش می کردم و اشعاری که مداح ها و روضه خوان ها می خواندند در ذهن خود بخاطر می سپردم ودر طول روز آنها را تکرار می کردم و با توجه به علاقه زیادی که به روضه خوانی داشتم از سن 20 سالگی تا کنون که 78 ساله هستم به لطف خداوند و عنایت اهل بیت توانسته ام روضه خوان ائمه باشم.
ایشان به خاطرات دوران کودکی خود اشاره می کند و در خصوص وضعیت روضه خوانی زمان قدیم اعلام می دارد که آن زمان دو مسجد خیلی کوچک خشتی در روستای تیکدر بود که هرکدام گنجایش 20 نفر جمعیت را داشته و بدلیل اینکه آن زمان هنوز برق و امکانات دیگر نبود.زمانی که مراسم روضه خوانی بود فردی بوسیله نواختن در شیپور به مردم اطلاع رسانی می کرد و مردم با شنیدن صدای شیپور متوجه می شدند که مراسم روضه خوانی برگزار خواهد شد و این کار هم معمولا در پای چنار روستا انجام می شد و طریق دیگر هم این بود که فردی از خانواده بانی درب منازل مردم روستا را می کوبید و برای روضه خوانی اطلاع رسانی می کرد.
ایشان می گوید گاهی اوقات از روستاهای اطراف که برای روضه خوانی دعوت می شدم بوسیله الاغ تردد می کردم و وقت زیادی را می بایست در راه باشم تا به منزل بانی برسم.
ایشان در سال 1336 با فردی از اهالی روستا و از اقوام خود و از سادات ازدواج می کند که بعد از ازدواج در شهر کرمان منزلی را خریداری وبین روستا و شهر کرمان تردد می کرد.نتیجه این ازدواج چهار فرزند پسر و سه فرزند دختر و 33 نوه و نتیجه می باشد که الحمدالله با عنایت خداوند و همان اهل بیت(ع) همگی فرزندان وی افرادی مذهبی,مقّید و علاقه مند به اهل بیت عصمت و طهارت می باشند و دارای وجه اجتماعی خوبی بوده و در سیستم اداری مشغول به خدمت اند.یک فرزند پسر و دختر وی تحصیلات حوزوی داشته و پسرش بنام سید حسین ساکن قم و روحانی می باشد,داماد ایشان هم روحانی و ساکن کرمان است.
ایشان هم اکنون مشغول به کارهای کشاورزی می باشد واز طریق مستمر بگیری تامین اجتماعی امرار و معاش می کند.
|
نظرات
- هیچ نظری یافت نشد
نظر خود را اضافه کنید.